پيام

حس تنهايي
90/11/5

+ چشمهاي تو را ميشناسم .... نه از نزديک ... بلکه از ارتفاعي که هميشه تو در راه کفش هايم سبز ميکرد ... ارتفاعي به اندازه سقوط يک اسکناس به خيرگي تو در زل زدنم ميان نداشتنهايت ... به تو که کوتاه قد ترين قلمداد ميشوي از بس که همه را از پايين نگاه ميکني ... به کيف مدرسه ام ...

.:راشد خدايي:. 90/11/29

که کيفش را تلو تلو ميخوري ... مدرسه اش را که هيچ به تو که در اوج کودکي کارتن ها را نديده ميخوابي ...در وسط خيابان ها و آدم به آدم زمزمه ميکني ... هي لعنتي ؟ فقر مرا وزن ميکني ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

برگرفته از:يادداشت هاي هومن شريفي

عاليييييييييييييييييييييييييييييييييي

بـــــــــــــــــرگزيده شد! با تشکر از اقاي راشد خدايي!

برگزيده نميشد جا تعجب داشت:)

خواهش ميکنم...وظيفه بود

:) ممنون ميشم اگه لايک هم بزنيد

عرض کردم.لايک زدن را نوعي بي احترامي به فيد ميدونم(براي اينکه عده اي هستند که توي رودربايستي نخونده فيدي را لايک ميزنند چون با نويسنده دوست هستند)

عجب نوستالوژي عجيبي!!!